Chętnie przebywamy z dziećmi, które uprzejmie nas witają i cierpliwie czekają, aż będą mogły zabrać głos. Złoszczą zaś te, które ignorują nasz uśmiech i powitanie, a krzykiem próbują zwrócić na siebie uwagę. Trzeba przyznać, że maniery i dobre wychowanie są ważnym elementem życia społecznego. Z doświadczenia wiemy (a potwierdzają to także badania), że dzieci grzeczne lepiej sobie radzą w szkole, a ich doświadczenia szkolne są bardziej pozytywne.
Radzenie sobie w towarzystwie dorosłych, a zwłaszcza osób o dużym autorytecie, jest wysoko cenioną umiejętnością. Mimo to, iż lubimy dzieci grzeczne, troskliwe i kulturalne, coraz mniejszą uwagę przywiązujemy do uczenia swoich pociech dobrych manier.
Być może poddajemy się ogólnym tendencjom krajów wysokorozwiniętych, w których królują programy rozrywkowe dość niskich lotów (któż w Polsce nie śmieje się z żartów rodziny Kiepskich), ale to, do czego my zachowujemy dystans, dzieci odbierają jako normę, wzór, który można naśladować.
Trudno się więc dziwić, że wielu młodych ludzi zachowuje się nieuprzejmie wobec rodziców, nie okazuje szacunku nauczycielom i zupełnie nie liczy się z rówieśnikami. Można to zaobserwować m. in. w czasie przerw szkolnych. W naszym społeczeństwie głośno mówi się o zaniku dobrych manier, a dzieci są codziennie oceniane na podstawie własnego stosunku do innych. Jedynie rodzice są w stanie wpłynąć na zachowanie swego dziecka.
Co zrobić, aby wychować kulturalne dzieci? Trzeba zdecydowanie więcej od nich wymagać. W żadnym wypadku nie tolerujcie braku szacunku, nieuprzejmości czy bezczelności. Nic nie tłumaczy takiego zachowania. Nie ma tu większego znaczenia także wiek dziecka. Im wcześniej zaczniemy, tym szybciej osiągniemy rezultaty. Nauka dobrych manier jest bardzo prosta, a ich wpływ na późniejsze sukcesy dziecka może być ogromny. Jeżeli nie jesteśmy pewni czy nasze dziecko zachowuje się kulturalnie, gdy nas nie widzi, nie bójmy się o to spytać przyjaciela rodziny, sąsiada czy nauczyciela. Jeśli opinie są poniżej naszych oczekiwań przygotujcie listę 3 – 4 podstawowych zasad np.:
1. Przywitaj się z dorosłym, mówiąc „Dzień dobry”
2. Zawsze mów wyraźnie, patrząc w oczy „dziękuję”, gdy ktoś coś zrobi dla ciebie. itp.
Kiedy czujecie, że ustalone zasady są już opanowane dodajcie kilka następnych. Jeśli jasno określicie swoje wymagania i stanowczo będziecie nalegać na ich spełnianie (jednocześnie dając dobry przykład) dziecko postara się zmienić swoje dotychczasowe zachowanie.
Być może najbliższe spotkanie rodzinne okaże się wspaniałym polem popisu dobrych manier waszego dziecka i razem zbierzecie same pochwały.
B.C