Wiersz Emilii Nowickiej „Wiosna”

0
1101

Emilia Nowicka, klasa VI a

„ Wiosna „

Słońce zza chmurki wychyla lico

Strzela złociste promienie

Otula pąki drzemiących drzew

Rozjaśnia szare ich cienie.

 

Nowe dywany ściele tej wiosny

Nieśmiało wśród krzewów i drzew

Zaczął się pierwszy koncert radosny

I szybki strumieni bieg.

 

Tu kwiatek spotkany przy drodze

Wesoło śmiechem nas wita

Tam bociek na jednej nodze

W swej piórka pierwsze promienie chwyta.

 

To nowy dzień marcowy

Wiosenny pierwszy świt

Z radością witamy świat nowy

Ach! Chce się na nowo żyć.