Urszula Niedzielska, kl. VII b
„Poranek”
Gdy słoneczko ciemną powłokę gwiazd przebija,
Wzbijając się w górę jakoby ogromny ptak,
Swymi potężnymi promieniami budzi świat.
Wówczas dzień powstaje, a ciemna noc przemija.
Budzą się ludzie, a wśród łąk kwiecie rozwija
Swe pąki. Budzą się zwierzęta, ptaki, a znad
Łąk unosi się słodka kwiatów woń, aż po sad.
Na niebie różnokształtne chmury wiatr rozbija.
Zwyczajny, rozpoczynający dzień poranek,
Zwyczajne ptaków śpiewanie. Lecz gdy na ganek
Wychodzisz i na niebo spoglądając w słońce
Patrzysz, i czujesz radość aż po palców końce.
Radość, bo znowu się zaczyna kolejny dzień.
W ten majowy poranek naprawdę żyć się chce.