Klub młodego archeologa MEGALITOS to miejsce, w którym z przyjemnością spotykają się i pracują zainteresowani przeszłością uczniowie. Uczymy się nie tylko o neolicie, ale poznajemy również osiągnięcia innych epok oraz związane z nimi odkrycia archeologiczne. Próbujemy przez doświadczenie poznać pracę ludzi żyjących w tych prehistorycznych czasach. Ostatnio wytwarzaliśmy biżuterię stosując miedź, muszle, drewniane koraliki, rzemyki, lniany sznurek. Były osoby, które zainspirowały się biżuterią minojską, czy nawiązały do paciorków okresu wpływów rzymskich. Trochę kłopotów mieliśmy ze „srebrem i złotem”, ale i tu pomogła nam wyobraźnia. Wcale nie było łatwo, jednak efekt okazał się satysfakcjonujący.
Człowiek od najdawniejszych czasów zdobił swoje ciało i ubiór. Początkowo drobnymi ozdobami zrobionymi z muszelek, zębów, a nawet bursztynu. Wraz z rozwojem ludzkości zmieniały się wykorzystywane surowce, pojawiła się biżuteria z miedzi, brązu, żelaza, złota i srebra. Najważniejszą rolą biżuterii jest ozdoba ciała, podniesienia własnej atrakcyjności. Do tego typu ozdób należą naszyjniki, wisiory, diademy, bransolety, różnego rodzaju kolczyki, klipsy i zausznice. Ozdoby czasem w formie amuletów miały bronić swego właściciela przed czarami, złymi duchami i niepowodzeniem lub miały trzymać wrogów z daleka. Zmieniały się mody, mówiące nam dziś nie tylko o upodobaniach właścicieli, ale również o zaawansowaniu kulturowym, gospodarczym, a także o wzajemnym oddziaływaniu różnych kultur.
To wszystko już wiemy i teraz każdy z naszych „ młodych archeologów” inaczej spojrzy na muzealne zbiory. Beata Cyrny
