Emilia Nowicka, klasa VI a
„ Wiosna ”
Słońce zza chmurki wychyla lico
Strzela złociste promienie
Otula pąki drzemiących drzew
Rozjaśnia szare ich cienie.
Nowe dywany ściele tej wiosny
Nieśmiałe wśród krzewów i rzek
Zaczął się pierwszy koncert radosny
I szybki strumieni bieg.
Tu kwiatek spotkany przy drodze
Wesoło śmiechem nas wita
Tam bociek na jednej nodze
W swe piórka pierwsze promienie chwyta.
To nowy dzień marcowy
Wiosenny pierwszy świt
Z radością witamy świat nowy
Ach!chce się na nowo żyć.